„Słowo to element milczenia, które da się powiedzieć”. Można powiedzieć wszystko, nawet te dwa najtrudniejsze słowa. Czasem nie pozostaje nic do powiedzenia. „Podtrzymywanie światła” jest o tym, że należy dbać, aby nie przekroczyć granicy między tym co chciałoby się z siebie wyrzucić, a tym czego żałuje się, że zostało powiedziane.
To powieść o miłości, która jest światłem w mroku codzienności, która zapada w zmierzch zaniedbania. Jeanette Winterson („Brzemię„, „Wolność na jedną noc„, „Namiętność„, „Nie tylko pomarańcze„) zachęca nas do heroicznego wysiłku bycia uważnym, czułym wirtuozem słowa, które nie pozwala zapomnieć, które sprawia, że chce się pamiętać. Nie jest to przestrzeń kochanków z „Płci wiśni„, którzy umierają w namiętnej wymianie zdań. To raczej opowieść o tym, jak mówimy, mówiąc niewiele, jak mówiąc tworzymy czasem fałszywe opowieści, a to ze strachu, a to z chęci uwiedzenia, pokazania się z lepszej strony.
Jeanette Winterson, Podtrzymywanie światła, tłum. Katarzyna Karłowska, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2005. tytuł oryginału: Lighthousekeeping, 2004.