Czy szwedzcy piloci wycieczek zagranicznych muszą umieć pić? To pytanie zadają sobie osoby, które obejrzały ujawnione kulisy kursu, o którym dzisiaj było głośno w Szwecji. Ta kojarzy się raczej z restrykcyjnym dostępem do alkoholu i siecią monopolową Systembologet, o której nieco więcej pisałam w „Alkohol, mężczyźni i korupcja”. Jeśli ktoś chce kupić na wynos coś mocniejszego od folköl (3,5%), to musi się tam pofatygować. Ostatnia podwyżka akcyzy na alkohol pokazuje, że nawet prawica, która szła do wyborów z obietnicą niepodwyższania podatków, pokazała miłośnikom procentów środkowy palec. Co akurat popieram. Wręcz uważam, że osoby popijające powinny robić to na własną odpowiedzialność, czyli za własne pieniądze. Co miałoby miejsce, gdyby musiały płacić osobne ubezpieczenie z tytułu negatywnych skutków picia. Póki co za upojne życie na procentach płaci całe społeczeństwo swoimi podatkami. I nie chodzi tylko o koszty leczenia.
Trzeźwy jak Szwed
W historii Szwecji jest osobny rozdział o historii szwedzkiego pijaństwa. Ale też walki z nim. Jej częścią jest oddolny ruch, który rozwinął się w fantastycznie działającą strukturę. IOGT to największa szwedzka organizacja ruchu trzeźwościowego. Oprócz klasycznych działań typowych dla ngo, mają też na przykład własną szkołę. Tollare folkhögskola w Saltsjö-Boo jest wolna od używek. Chcesz zdobyć wykształcenie, bez ryzyka imprez w stylu zapić / zapomnieć, to polecam to miejsce.
Gdy więc usłyszałam o śledztwie dziennikarskim SVT, które ujawniło, że jeden z organizatorów kursu dla pilotów wycieczek zagranicznych podczas nauki organizuje imprezy alkoholowe, nie zdziwiło mnie oburzenie niektórych uczestników. W Polsce temat picia, trzeźwości, uzależnienia a zwłaszcza współuzależnienia trafił ostatnio do szerszej debaty za sprawą psycholożki Joanny Flis (Facebook) i jej książki „Współuzależnieni. Jak zatroszczyć się o siebie i budować zdrowe relacje z osobami uzależnionymi”. Ale imprezowanie bez alkoholu to u nas wciąż raczej wyjątek. A z niepicia nadal w wielu przypadkach trzeba się tłumaczyć. Inaczej jest w Szwecji. Opinia rozpitego społeczeństwa sprawia, że takie sytuacje jak reakcja uczestników wspomnianego kursu wydają się być wyjątkiem. Wystarczy wspomnieć, że IOGT zrzesza w Szwecji niemal 20 000 osób, które udzielają się w 400 lokalnych oddziałach na terenie całego kraju, żeby nabrać nieco innej perspektywy.
Niektórzy uczestnicy wspomnianego kursu czuli się pod presją brania udziału w imprezie i picia. A nie mieli na to ochoty. Nie chcieli jednak odmawiać alkoholu, żeby nie stracić szans na zdobycie pracy. A wrażenie kogoś, kto nie potrafi się odnaleźć towarzysko mogło mieć wpływ na ocenę. Kurs sam w sobie był reklamowany jako szansa na zdobycie pracy marzeń w zimowych alpejskich kurortach. STS Alpresor w żaden sposób nie ukrywał w materiałach marketingowych, że zabawa jest częścią nauki, i że jest też potem częścią pracy. Ale planowanie w grafiku kursu imprez z alkoholem, mama jednej z uczestniczek skomentowała na łamach SVT jako niezbyt zdrowe. No i czy szwedzcy piloci wycieczek zagranicznych muszą uczyć się pić? Gdy sprawa wypłynęła kwestionowano też cenę kursu w stosunku do braku gwarancji zatrudnienia po jego ukończeniu; kosztował 12 000 koron. Organizator podaje, że na 170 kursantów 25 dostało pracę, co stanowi ok. 15%. Miejmy nadzieję, że dostali ją ci, którzy potrafią pić z umiarem.
Źródła – szwedzcy piloci wycieczek zagranicznych:
- Erik Wikén „Reportern: De döljer inte det faktum att fest är en del av jobbet”, www.svt.se, 12.01.2023. Dostęp: 12.01.2023, godz. 12:48.
- Ellen Pan „Unga betalar tusentals kronor för utbildning i Alperna – pressas att festa och blir utan jobb”, www.svt.se, 12.01.2023. Dostęp: 12.01.2023, godz. 13:52.
- Ellen Pan „Här fångas kursledarnas festande på film i hemlighet, www.svt.se, 12.01.2023. Dostęp: 12.01.2023, godz. 14:20.
Autopromocja:
Jeśli uważasz, że to co robię jest wartościowe, ciekawe i dostarcza Ci nowej wiedzy i chcesz mnie wesprzeć w tworzeniu tego typu treści, to teraz możesz to zrobić w ramach: