Masoud Kamali jest Irańczykiem mieszkającym w Szwecji. Zasłynął z bagatelizowania w publicznych wypowiedziach morderstw honorowych popełnianych na kobietach i przemocy wobec nich. Oskarżył społeczeństwo szwedzkie o ksenofobię. Może warto w tym miejscu napisać, że Kamali wykształcił się w Szwecji. Skończył socjologię na Uniwersytecie w Linköping i pracę społeczną w Socialhögskolan w Sztokholmie. W czasie studiów pracował w opiece społecznej. Minister ds. integracji, Mona Sahlin wyznaczyła go na specjalnego eksperta ds. kwestii dyskryminacji. Wczoraj Kamali opublikował raport pisany na zlecenie rządu: „Den segregerande integrationen” (Segregująca integracja). Domaga się w nim zlikwidowania wszelkich urzędów zajmujących się integracją, bo jak podkreśla, tworząc specjalne urzędy dla imigrantów, stygmatyzuje się ich.
Ostatnio w mediach pojawiły się z drugiej strony głosy, że Szwedki i Szwedzi są do tego stopnia poprawni politycznie, że wręcz niejednokrotnie dyskryminują autochtonów, żeby nie zostać oskarżonym o dyskryminację imigrantów. W czasie rekrutacji może zdarzyć się, że imigrant lub imigrantka mimo gorszych kompetencji dostanie pracę, jeżeli w danej instytucji mniejszości etniczne są gorzej reprezentowane.
Imigranci i imigrantki wykorzystują praworządną Szwecję i domagają się czasem absurdalnych praw, jak prawa kulturowe, czyli pośrednio również prawo do morderstw honorowych. 19 letnia Evelina Johansson, muzułmanka złożyła skargę do Urzędu Rzecznika ds. Dyskryminacji na gminę Mölndal, ponieważ nie pozwalano jej pracować w tradycyjnym stroju muzułmanek. Kobieta miała zakryte wszystkie części ciała, a przepisy w domu opieki społecznej, w którym chciała pracować, mają własne przepisy odnośnie ubioru.
-Mamy wyraźne i proste przepisy odnośnie higieny i ubioru – wyjaśnia Kaj Andersson, odpowiedzialny za pensjonariuszy.
Niewątpliwie, gdy dziewiętnastoletni Adolf Hitler snuł wizje artystyczne i bezskutecznie usiłował dostać się do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Szwecja miała już swojego badacza ras, Hermana Lundborga. W 1908 roku wykładowca Sjökrigsskolan (Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej) pisał w Nordisk Familjebok o misji historycznej narodów germańskich. Nie można obecnie nie dostrzec, że społeczeństwo szwedzkie jest zafiksowane na punkcie swojej szwedzkości. W moim odczuciu jest to współcześnie jednak subtelne kultywowanie tradycji z ciekawością dla inności i szacunkiem dla niej.
Kamali został mocno skrytykowany. Między innymi Dilsa Demirbag-Sten, publicystka w „Dagens Nyheter” jest Kurdyjką urodzoną w Turcji. Uważa, że Kamali swoją propagandą uprawia dokładnie to samo, co Sverigedemokraterna, szwedzka partia słynąca z haseł faszystowskich. Przy czym Sverigedemokraterna uważają, że imigranci są źródłem wszelkiego zła w Szwecji a Kamali o wszelkie zło oskarża społeczeństwo szwedzkie (Więcej w: „Czy Szwecja to kraj dla imigrantów?„). Według publicystki kreśli on biało-czarny, dychotomiczny świat.
Przyznaję rację Kamali w jednym, że społeczeństwo szwedzkie antagonizuje się na „ich” i „nas”. Zawsze razi mnie, gdy ktoś przedstawia kogoś i niemal zawsze pojawia się sakramentalne „z pochodzenia” Finka, Polka, Niemka itd. Z drugiej strony nie znam drugiego takiego kraju, gdzie żyłby większy procent imigrantów i imigrantek, którym dano szansę. Szansę na normalne życie, na rozwój zawodowy, naukowy.
(źródło: Clara Osvald, „Muslim uppsagd på grund av klädsel”, http://www.sr.se/ekot/artikel.asp?artikel=899131 , 14.07.2006r.; „Havererad integration”, http://sydsvenskan.se/opinion/huvudledare/article172027.ece , 14.07.2006r.; „Tomhänta”, http://expressen.se/index.jsp?a=633329 , 14.07.2006r.; Dilsa Demirbag-Sten, „Masoud Kamalis svartvita värld”, http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=577&a=559276&previousRenderType=2 , 14.07.2006r.; Masoud Kamali, „Skrota alla myndigheter som sysslar med integration”, http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=572&a=559088&previousRenderType=2 , 13.07.2006r.)