Jeżeli koalicja partii prawicowych wygra, ponownie zostaną otwarte szkoły specjalne dla osób niepełnosprawnych, można przeczytać w dzisiejszych „Dagens Nyheter”. Proponowany na stanowisko ministra edukacji Jan Björklund opowiada się również za wprowadzeniem nauczania bardziej konserwatywnego w miejsce partnerskiego oraz wprowadzenie osobnego nauczania dla dziewczyn i chłopców. Björklund uważa, że otwarcie wszystkich szkół dla osób niepełnosprawnych było zbyt ryzykownym eksperymentem. Według niego integracja młodzieży niepełnosprawnej z wysoką grupą inwalidzką jest chybionym pomysłem socjaldemokratów.
Naiwnością jest wiara, że te dzieci poradzą sobie w normalnej szkole, mówi Björklund.
Björklund uważa, że nauczyciele powinni otrzymać uprawnienia umożliwiające wprowadzenie większej dyscypliny w szkołach. Mniejsza mobilność intelektualna chłopców jest wg Björklunda efektem stylu nauczania, który kładzie nacisk na samodzielną pracę. Chłopcy, którzy dojrzewają emocjonalnie później nie potrafią się sami zdyscyplinować i w efekcie zostają w tyle za dziewczynami. Wprowadzenie nauczania bardziej ex cathedra jest narzędziem, które pozwoli zmienić niekorzystną dla chłopców sytuację. Dziewczynki wg Björklunda nie będą musiały dopasowywać się do nowych metod nauczania. Rozwiązaniem będzie wprowadzenie w czasie wybranych przedmiotów zajęć w grupach tylko dla dziewcząt lub dzielenie lekcji na dwie grupy i prowadzenie jej inaczej dla chłopców oraz inaczej dla dziewczyn. Jednocześnie wprowadzone zostaną z powrotem szkoły żeńskie i męskie.
Ludowa Partia Liberałów powoła po wygranych wyborach ministra ds. badań naukowych, którego zadaniem będzie wypromowanie Szwecji, jako kraju badań naukowych. Przynajmniej jedna uczelnia szwedzka powinna odgrywać znaczącą rolę w swoim obszarze badań na świecie. Ebba Witt Brattström*, profesor literaturoznawstwa określa nową politykę szkolną, jako rasistowską.
Nowa polityka szkolna jest jedną z obietnic przedwyborczych Ludowej Partii Liberałów, która obiecała zwiększenie zatrudnienia nauczycieli i nauczycielek od kształcenia specjalnego z 0 do 1 200 osób.
(źródło: Kari Molin, Fp vill ha specialskolor för handikappade, http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=1042&a=532071&previousRenderType=6 , 26.03.2006r.)
*Ebba Witt Brattström – szwedzka literaturoznawczyni, feministka, profesor w Södertörns högskola. W 1988 napisała pracę doktorską o twórczości Moa Martinson, która stała się rewolucyjnym przewartościowaniem dotychczasowych interpretacji na jej temat i dała początek nowej analizie jej twórczości. Praca doktorska Witt-Brattström została wydana i stała się bestsellerem czytelniczym, budząc na nowo pasję do szwedzkiego modernizmu. W późniejszych swoich publikacjach zajmowała się m.in. psychoanalityczną i feministyczną analizą twórczości Edith Södergran, pisała o Julii Kristevie. Wchodziła w skład redakcji Nordisk Kvinnolitteraturhistoria i była redaktorką naczelną trzeciego tomu. Jest to publikacja przedstawiająca historię literatury tworzonej przez kobiety z krajów skandynawskich. W latach siedemdziesiątych Witt-Brattström była członkinią feministycznej organizacji Grupp 8. W latach dziewięćdziesiątych kierowała Stödstrumporna wspólnie z Marią-Pią Boëthius i Agnetą Stark. W roku 2005 wchodziła w skład zarządu Inicjatywy Feministycznej (Feministiskt initiativ). Rodzice Witt-Brattström przybyli do Szwecji, jako uchodźcy podczas II wojny św. Jej ojciec był niemiecko-szwedzkim antynazistą a matka pochodziła z Estonii. Dorastała wraz z trzema siostrami. Chodziła do szkoły żeńskiej, co uważa, że pozwoliło jej uniknąć wchodzenia we wzorzec zdominowany rolami męskimi i żeńskimi. Od 1989 roku Horace Engdahl, sekretarz Akademii Szwedzkiej jest jej mężem. Wybrane dzieła: Moa Martinson : skrift och drift i trettiotalet (1988), Ur könets mörker etc. : litteraturanalyser 1983-1993 (1993), Ediths jag : Edith Södergran och modernismens födelse (1997)
(źródło: http://sv.wikipedia.org/wiki/Ebba_Witt-Brattstr%C3%B6m )