Maria Carlshamre, eurodeputowana, zrezygnowała z mandatu w Ludowej Partii Liberałów (folkpartiet liberalerna) na rzecz Inicjatywy Feministycznej (Feministiskt initiativ). Od kiedy zmieniła partię dostała około 750 e-maili, w których w większości przypadków jej decyzja spotkała się z pozytywną reakcją, jak czytamy w „Svenska Dagbladet”. Przeszła do historii wyborów do Parlamentu Europejskiego, jako polityczka, która otrzymała największą ilość głosów. 17 451 Szwedek i Szwedów chciało, aby reprezentowała kraj w strukturach europejskich. W Parlamencie Europejskim zajmuje się z ogromnym zaangażowaniem prawami kobiet.
-Kwestie kobiet są ważniejsze od lojalności partyjnej. – mówi Maria Carlshamre dla „Svenska Dagbladet”
Maria Carlshamre jest rozczarowana szwedzkimi liberałami. Uważa, że zarzucili wartości feministyczne i wiele ze swoich liberalnych przekonań.
Kiedyś to była partia prawa i porządku, a teraz partia twardych chwytów. – dodaje Carlshamre
Dodaje, że gdyby wcześniej istniała Inicjatywa Feministyczna zostałaby jej członkinią zamiast Ludowej Partii Liberałów. Inicjatywa Feministyczna – wyjaśnia dalej – jest partią, która swobodnie balansuje pomiędzy dwoma blokami: prawicą i lewicą. Wśród swoich osiągnięć wymienia m.in. włączenie do agendy Ustawy o kupnie seksu (den svenska sexköpslagen), zainspirowanie wielu krajów do wprowadzenia podobnego ustawodawstwa u siebie. Między innymi Finlandia postanowiła wprowadzić podobne rozwiązania prawne, jako dobrą praktykę.
(źródło: Svenska Dagbladet, 10.03.2006 r.)
*Maria Carlshamre – eurodeputowana, członkini w Parlamencie Europejskim Grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na Rzecz Europy. Zasiada w Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, w Delegacji do komisji współpracy parlamentarnej UE-Mołdawia. W zastępstwie zasiadała w Komisji Kultury i Edukacji oraz w Delegacji do komisji współpracy parlamentarnej UE-Ukraina. Wykładowczyni uniwersytecka filozofii na Uniwersytecie w Göteborgu w latach 1979 – 1988. Redaktorka TV 4 (1992 – 1995) oraz „Moderna tider” (1996 – 1997). Producentka filmów dokumentarnych w TV 4 (1998-2002). Redaktor polityczna w Dagens Nyheter (2002 –2—3). Grand prix dziennikarstwa w 1996.